Dichte deur (Deel II)

Over haar wang glijdt een traan,
als zij haar lippen tuit.

Willekeurig volgt hij zijn baan.
als zij haar ogen sluit.

Ze snuift hem op en voelt hem weer,
zijn handen, zijn tong en mond.

Wanneer zij maar wil, iedere keer.
alsof hij weer voor haar stond.

De traan rolt langs haar lip in haar mond,
waar ze zichzelf zachtjes bijt.

Ze wenst zich weer bij hem op de grond.
zonder leegte, zonder spijt.

Zoals de traan oplost op haar tong,
sloot zij haar deur weer zacht.

Waarachter het nooit stopte of begon,
waarachter ze nooit meer zo lacht.