Het jaar 2035

Dat tinteltje, die kriebels,
die vlinders nu en dan.
Dat gevoel dat ik nu alles
en iedereen aan kan.

Je spreekt van 17 jaren,
ik kan het niet geloven.
Dat we al dit tijd niet waren,
door niks te beloven.

Steeds het spieken naar elkaar,
is er alweer bericht?
Het voelt zo fijn ondanks die maar,
door de brand die is gesticht.

Als ik jou lees lach ik weer,
gloei van oor tot oor.
Droom van de volgende keer.
Tot ik je weer zie, voel en hoor.

Tweeduizendvijfendertig is zo ver,
vinden we beiden zo te zien.
6192 dagen leegte her en der,
gevuld met poëzie misschien.