Daar is ze dan

Daar is ze dan,
met in haar hand het besef.
Dat mijn wereld doet beven,
iets nooit meer te hebben na heel even.

Waarom zou je dat,
wat je niet hebt en koestert.
Verspelen voor wat,
niet waar kan zijn.

Daar is ze dan,
zo dichtbij bij de deur.
Zo dichtbij en toch,
staat ze zo ver weg als ze kan.

Als ze zo'n lief had gehad,
dan weet ik zeker.
Ging ik zitten voor de blues,
en schrijven van de pijn die aan me vrat.

Daar is ze dan,
ze staat voor mijn neus.
Haar mond vraagt me te zwijgen,
haar ogen dragen die vlam.

Ze vangt mijn gedachten,
in een achteloze zin.
Neemt het lot als een vrouw.
maar vraagt mij er als een meisje in.