vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De donkere gang.
Niet meer te weten ,waar te gaan.
schuifelen met je voeten,
tasten met gespreide handen.
Een plek zoeken om te kunnen staan.
Je wanen in een doolhof,
zonder licht nog aan het eind.
Hersenen,vervagen traag tot stof.
Iedere trilling,die je verstomt,
vreet genadeloos aan je brein.
Deze gang ,alleen te moeten maken.
Het gevecht,met en tegen jezelf.
Overwinnen van de pijn,
en strompelend bij de uitgang te geraken.
Reacties op ‘De donkere gang.’
-
deze vind ik heel mooi, ik vind ze eigelijk allemaal goed die ik tot nu toe van jou gelezen heb:) je verwoord het zo mooi, echt prachtig geschreven.
Verwijderde gebruiker - 07-06-2011 om 15:26