Normaal

Daar zit ze dan, met haar grote mond,
Open en direct vraagt ze alles hardop.
Stiekem denk ik aan haar mooie kont,
En gieren haar woorden door mijn kop.

"Dit is wie ik ben" was mijn repliek,
Ik ben voor haar niet normaal.
Een beetje arrogant of excentriek,
Dat vindt ze ingewikkeld allemaal.

Stiekem denk ik aan hoe het zou zijn,
Maar dat is niet normaal en gek.
Zoals zij dan zegt is dat "niet fijn",
Dus houd ik net op tijd mijn bek.

Gevoelens zijn er niet, eerlijk waar,
Zo mooi als ze is, onwetend blijkt ze ook.
Ik ben niet normaal volgens haar,
Maar ik zie door de spiegels en de rook.

Projectie ligt dicht bij al haar vragen,
Maar ik houd weer eventjes mijn bek,
Als niet-normale mag ik niet klagen.
Ik ben niet normaal, maar ook niet gek.

Mocht ze dit ooit lezen, dan wordt ze woest.
Want mijn arrogantie maakt haar gek.
Dus ik zwijg nu weer zoals ik moest.
Maar denk ook aan mijn lippen in haar nek.