Niet mijn plek

ik voel me het poppetje van galgje.
Een slachtoffer op een balkje.
De ander roept wat, warmee die stukjes levens van mij jat

Doen ze dit expres?
Ze steken het in mijn rug, het mes.
Of ik het nog erg vind?
Het is de gedachte die je vastbindt, je zit vast in een labyrint.

Waarom doen ze dit?
Is de vraag die mij elke keer weer in tweeën split.
Twee kanten heb ik nu.
Een kant die zegt het is te laat, 'Tijd dat ik jullie nu verlaat.'
Aan de andere kant zit nog wat hoop in mij, maar het maakt mij niet langer blij.

Ze hebben te veel letters gezegd, hier hang ik dan. Echt.
Wat heeft het dan voor nut is de vraag, maar het is gewoon het leven waar ik niet langer op jaag.
Dit is gewoon niet mijn plek.
Het is echt tijd dat ik hier vertrek.
Dan zijn hun eindelijk van een probleem vrij af.
Van mij af.