Muur van verdriet
Dat moment dat alles tegenzit. Het gevoel van Geen controle meer over je gedachten en over je leven.je gaat je verstoppen zodat niemand jou meer kan vinden. Je zit daar alleen met een soort muur om je heen. Je probeert te lachen en het positieve te zien. Maar alles wat er is is een muurtje. Een muur van verdriet. Je probeerd die muur te breken je wilt weer gelukkig zijn. En als dat dan lukt en je bent weer blij staat er altijd wel iemand met een nieuwe kei. Elke rodopmerking is een steen. En zo staat er al heel snel een nieuw muurtje om je heen. Je weet niet meer wat je moet doen want wat je ook probeerd het muurtje blijft staan. Net zo lang tot je er onderdoor zal gaan...
Reacties op ‘Muur van verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!