De Opperheer

Uit 'Het absurdistisch universum'

Leer om leer bestijgt hij de lagen
opdat steen na steen de loge groeit
hij de drager van het al hoge
de minste zijn rug van opperheer

in zijn handen de leren grepen
op zijn schouder varkenshuiden lap
het slijt het kraakt been van de wervels
van de sjouwer dagen stap na stap

mortlels steen en de tonnen water
voor de leden van de broederschap
te laten scharen rond hun raadsels
weet de opper van hij geen prater.

Guido van Geel