Het zwijgen opgelegd
Uit 'Het absurdistische universum'
Wij naderden steeds meer de afgronden
de grenzen waaruit straalde
de schijn van het lage avondmaal
Wij daar aankwamen niet verder konden
plots uit de diepte barstte het lichaam
vol rood hitte en zwarte huid
het vuur van het helse geestenrijk
Wij daar staarden niet weten te gaan
werd ons het woord ontnomen
werd ons het geluid ontnomen
werd ons de angst gelaten
stil was de dans der demonen.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
09-08-2018
Over dit gedicht
'Zwijgen is goud', zei de aanklager en telde zijn zilverlingen
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Georgesteiner GuidovangeelReacties op ‘Het zwijgen opgelegd’
-
Dan, zonder het te merken, verdwijnt de angst en maakt plaats voor sereniteit en alle plotseling gevonden antwoorden. "dan eindelijk de rust zoals de branding uitrolt op de kust" Dan weet je, dat angst de slechtste leidsman was, die je jezelf oplegde..Couplet drie beschrijft dit magnifiek, doch blijft hangen in die angst. Probeer de horizon te blijven zien, want die is er echt. Ook als er mist is..
Istvan Koning - 09-08-2018 om 15:06