Poetische lijken

ik ken de lucht
haar werveling in
een wispelturige wind
wie hakt de vleugel
uit de vlucht van
mijn eigen vrind
wij doken naar de
toppen van ons kunnen
elkaar successen gunnend
maar in samen raken
dodelijk blijven haken
verdwenen wij van het toneel
pas later zal blijken
wie er gebloeid heeft op
de talloze poëtische lijken
wil melker
05/09/2018
www.wilmelkerrafels.deds.nl