één leven

Hoe kan het dat mijn leven sneller gaat dan de benen die het mij heeft gegeven
Ik herinner me het laatste jaar van mijn basisschool..
Alsof het gisteren was..
Nu is het 5 jaar later.. 5 jaar gevochten..
Gevochten om elke school dag zo snel mogelijk voorbij te laten gaan..
En nu?
Nu kijk ik terug.. op tijden die ik nooit meer zal beleven..
En dat… doet pijn
Want.. mijn leven?
Is geweldig..
En hoe hard ik ook probeer… de seconden tikken onverbitterlijk door
Elke hartslag brengt me dichter bij mij eind..
En hoewel het nog jaren gaat duren..
Vult angst mijn hart bij de gedachte dat ik maar 1 leven krijg..
Maar 1.. van elke seconde, elke minuut..
En het grappige is… dat ik te jong ben om dat te accepteren..
Want.. waarom?
Waarom krijgen we van al dit fucking geweldige leven..
Maar 1??
Welke zieke geest heeft deze game gemaakt..
Waar het na 1x doodgaan game over is?
En waarom kopen we het???
Waarom denk ik terug aan tijden die ik makkelijk de ergste van mijn leven kan noemen..
En waarom wil ik weer terug??
Het antwoord is makkelijk..
Maar complexer dan alles..
Omdat… ik die tijd niet meer terug krijg..
Omdat ik die verknipte mensen die een deel van mijn leven hebben verpest..
Kapot wil schelden..
En misschien is dat ook wel waarom ik gedichten en verhalen maak..
Omdat.. de paar minuten die ik aan een gedicht besteed…
Heel misschien een eeuwigheid kunnen worden..
Want ja.. soms voelt het alsof mijn leven sneller gaat dan ik wil.. en ja sneller dan ik bij kan houden..
Maar… wat nou als je gewoon dood gaat..
En vergeten wordt
Wat als de echos van jouw leven.. verdwijnen met jouw eind
Is het niet dood eng… als je bedenkt dat over 200 jaar..
Niemand je nog kent?
Dat dood..
Dood is
TD