Siert je gezicht

op de vroege morgen
heb ik je lach
al zien ontluiken
in de opkomende zon

nog dromen
je ogen op kleine
bogen ochtendlicht in
het vergeten van de nacht

pas als armen en
benen zich strekken om
de stramheid eruit te rekken
ben jij aan het ontwaken

jezelf af te vragen
wie of waar je bent
in de laatste film van gisteren
aan het end van het spel

een brede volle lach
siert je gezicht want ook
in dit gedicht is alle aandacht
natuurlijk weer op jou gericht


wil melker
15/10/2018
www.wilmelkerrafels.deds.nl