Die ene snee.
Soms voelt ze zich eenzaam.
En gevoel dat niet goed past.
Dat gevoel dat doet zo'n pijn.
Dat ze zich nog liever krast.
Zo klein beetje,
Heel erg klein.
Dat ene sneetje,
Soms best fijn.
Er is alleen een probleem.
Die fout is snel gemaakt.
Dat sneetje blijft niet alleen.
Ze is zo snel geraakt.
Die tweede kras
Die komt van zelf
Dat tweede sneetje
Die doet geen pijn
Langzaam stopt ze minder.
Open ligt haar huid.
Vroeger tekende ze een vlinder.
Die vloog zonder geluid.
Toch die derde
Net wat groter
En die derde
Stopt het nooit
Soms zou ze die vlinder willen wezen.
Gewoon kunnen vliegen, vrij en gezond.
Zichzelf nu niet meer vrezend.
Een keertje niet gewond
Ingezonden door
Geplaatst op
13-12-2018
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Automutilatie DepressieReacties op ‘Die ene snee.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!