vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Huisarrest
Het is donker, het is nacht.
Ik kijk naar de sterren en ik wacht.
Ik zie een vliegtuig, het regent zacht.
Het is frisse lucht waar ik naar smacht.
Het is al laat, het is al acht.
Het is mijn vader wie het laatste lacht.
Hij is slim, huisarrest, wat een gedacht.
Ik wil naar buiten, dat is wat ik dacht...
Reacties op ‘Huisarrest’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!