valse liefde

Woorden die er niet zijn
Om te vertellen wat dood is gedrukt
Het doet zoveel pijn
Om te merken dat het is gelukt

Onder de noemer van je vrijheid
Die ene kans vermoorden
Het daarom staken van de strijd
Wie kan dat verwoorden

Verrast als door een dief in de nacht
Je giftanden mijn pantser laten doorboren
En ondanks mijn laatste kracht
Ben ik toch mezelf verloren

Op zoek naar de resten van mijn ziel
Strompel ik door het donkere zwarte woud
Verlaten vraag ik mij af waar ik voor viel
En realiseer ik langzaam mijn fout

Van schijn en vals licht
Van passie en van twee in een
Heb ik brand in mijn eigen stapel gesticht
En was ik altijd alleen

Maar in deze vrij val
In dit eindeloze ravijn
Met haar diepste dal
In het donkerste zijn

Als een fenix ontvouw ik mijn vleugels
En bries met alles wie ik ben
Zonder iemands teugels
Mijn eigen weg omhoog ken

Sterker dan ooit herrijzen
Uit de puinhoop die je achterliet
Ik hoef niets meer te bewijzen
En koester mijn verdriet

Niet om mezelf te kwellen
Of om het gemis
Maar om het in perspectief te stellen
En te zien wat echte liefde is...