Leven of dood (na de paaz)
Na jaren vechten verloor ik mijn kracht,
en in mei belandde ik midden in de nacht.
Op de hartbewaking tot en met smorgensvroeg
een overdosis pillen maar 150 is blijkbaar niet genoeg
Sochtends ruzie, gescheld, getier ik werd gek
zonder dwang maar onder dwang op de Paaz vast gezet
3 weken ibs, ik had er niks over te zeggen
al deed iedereen alsof we alles samen overlegden
Zon fase raar daar was ik maar half bij
en mensen in mijn bijzijn overlegden over mij.
De eerste twee maand is nog steeds een groot gat
niet gek met 15 medicijnen op een dag.
Na drie maand begon ik weer wat te begrijpen,
en kon ik samen met de psycholoog verder kijken.
Onderzoek volgde, duizenden vragen
op het einde werd duidelijk, ik moest borderline dragen.
5 maanden op de Paaz was mijn langste reis,
ruzies, slapeloze nachten, pijn en gekrijs.
Maar vond ik ook in velen een vriend met hetzelfde verdriet,
begrip zonder woorden, dat vergeet ik nooit niet
Nu woon ik begeleid sinds een maand of twee
En volg ik therapie, negen maanden moet ik mee.
Mijn laatste noodkreet pak ik met beide handen aan,
Wordt het niet wat, dan is het tijd om mij te laten gaan.
Ingezonden door
Geplaatst op
29-12-2018
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Borderline Depressie Dood Somber Verdrietig ZelfmoordReacties op ‘Leven of dood (na de paaz)’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!