Instorten

Wankelend op mijn benen.
Alles trilt.
Veiligheid compleet verdwenen.
Zelfs mijn adem stilt.

Gedragen in een illusie.
Zo word ik meegevoerd.
Terug naar het verleden.
Weer opnieuw wordt mijn mond gesnoerd.

Dit keer meer dan anders.
Verdwijn ik in dit leed.
Maar zonder geluid te maken.
Schreeuw ik mijn hulpkreet.

Alles stort in.
Mijn lichaam is niet langer van mij.
Wat heeft het nog voor zin?
En toch, ik besluit,
En ga er tegen in!

Ik wil naar het heden.
Ik laat deze pijn.
Daar waar het hoort.
Verwerk en verdwijn.