vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Te vroeg...
Wat doet het pijn jou te moeten verliezen...
We konden niets doen, wij hadden het niet voor het kiezen...
Jij hebt gestreden als de vrouw van staal...
Je hebt nu rust dat beseffen we allemaal...
Ik ben je dankbaar voor alles wat je me hebt gegeven...
Zóveel liefde en een basis in mijn leven...
Één van de beloftes die ik je heb gedaan...
Is net als jij voor iedereen klaar te staan...
Je mooie meisje.. je maatje.. opa oma en je lieve man..
Ik zal ze er voor ze zijn en steunen waar ik kan...
Rust zacht...
Mijn bonusmoeder, mijn vriendin..
Voor mij blijf je voor altijd een heldin!
Reacties op ‘Te vroeg...’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!