vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
frozen
Ijspluimjes geschilderd in koud en warm op enkel glas omkaderen jou bevroren gezicht.
De rimmel op je ogen en lippen, in onaangetast stilliggen,
heeft mij ziende opgelicht.
In de diepte van ijstijden begraven, onaangetast door de eeuwen heen.
Ik heb gedroomd dat jou mooie gezicht in het winterse zonnelicht verscheen.
Onbeweeglijke stilte zweeft plechtstatig door mijn gedachten wat moet ik verwachten?
Hemelse sferen in sneeuwwitte velden met ijskegelhelden
en bevroren huwelijksnachten?
etiennegoderis.com
Ingezonden door
Geplaatst op
01-02-2019
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
WintertijdReacties op ‘frozen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!