Op de atletiekpiste

Ze zitten in de tribune van een atletiekpiste en kijken naar de lopers.

Ze denken dat ze alles zien en weten.

Maar ze blijven toeschouwers.

Zelfs met honderden camera’s en commentatoren.

Ze zullen nooit aanvoelen hoe de lopers lopen.

Waarom ze beginnen te sprinten, versnellen en vertragen.

Hun hart en zweetdruppels voelen.

Ze blijven toeschouwers die denken dat ze alles zien, maar voelen niets.

Alleen de loper voelt zijn bloed verzuren, zijn hart in de borstkas bonken, de inspanningen opdrijven en weten wat er om gaat in het hoofd van de loper.

Alleen de loper kent de weg naar de top en de drijfveer om die te bereiken.

De mensen in de tribune blijven waarnemers, toeschouwers.

Ze kunnen de atleet steunen of breken met kritiek.

Maar nooit zullen zij ooit zelf in de achtbaan lopen en ervaren wat die atleet op dat moment voelt en waarom die op zijn parcours versnelt, vertraagd of waarneemt.

Alleen de loper moet zelf zijn baan lopen en zijn succes behalen.