1001 Gedichten
Lichtjes stotend vooruit komend
Lichtjes stotend vooruit komend glijdt de grijze snuit over kiezel, houten ladders en ijzeren sporen in sliertjes van smog en dauw het Zennedal binnen.
De grijze blokdozen te groot uitgevallen als lange slierten schaamhaar kijken neer op de oude loco breack met vele koppelingen.
Het betonrot zoekt factor 50 om zich te beschermen tegen de prikkelende juni-ochtendzon.
Als een fenix herrijst verder de nieuwe living van het Noordstation.
Toch vele pendelaars zoeken geeuwend en klauterend uit zitbanken, treinstellen, trappen en roltrappen een veilige stek in hun ‘9 to 5’ weekresidentie al in zuidelijke of centrale oorden.
De zon kijkt toe, de stadsvos gaat slapen, de stad ontwaken.
Reacties op ‘Lichtjes stotend vooruit komend’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!