De weg is lang

Gestaag reizen wij in roodoranje gloed
de breekbare zonsondergang tegemoet
partjes worden bestendig afgekalfd
geen dokter helpt, geen gelapzalfd

we merken niet dat het einde naakt
pas als eerst ons lichaam staakt
en bruusk weigert dienst te doen
kunnen wij onze wereldse kleding afdoen

zo komen wij in het rijk van het niets
of rest ons nog het memorie van iets?
herinneringen van ons stoffelijk bestaan
nu we tot vervlogen atomen zijn vergaan.