vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vloeiden uiteen
nog koud
in golven verpakt
rolden de eerste
verhalen op een
al lenteachtig strand
hoofdletters
schuimden in wit
hun belangrijk bericht
doken en vloeiden
uiteen in vergeten
zand wiste
met kwistige hand
onbelangrijke details
alleen waar wind vat
op kreeg bleef in stand
hij joeg de
hotspots wat verder
het land op waar zij
uitwaaierden voor
een groter bereik
eenmaal ingegraven
kon silicium de
mooiste herinneringen
dragen van een
geweldige lentedag
wil melker
12/05/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
12-05-2019
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Herinneringen Schrijven.levenReacties op ‘Vloeiden uiteen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!