gek gedicht

Telkens ik roep
Vader lepelt soep
Met een vork
Zegt mijn moeder
Het is een echte plork
Die ik voeder

Maar ze is zelf
Een discombeer
Want op een keer
Ik was toen elf
Betrapte ik haar
Dat ze soep at
Met een bolzenaar
En een oflegat

Toen ik wou weten
Waarom ze allebei
Met zo vreemde kabarissen eten
Lachte moeder en zei
Wat je vader betreft
Weet ik niet of hij t beseft
Maar ik wist al van tevoren
Dat hij vlot kon ablekoren

Nu wordt het toch echt te gek
Wie weet nu waarover het gaat
Het is in elk geval habelek
Dat hier een hoop nonsens staat
Maar niet getreurd
Het einde is opeens overbesteurd
Of niet soms
Kloder tes de abdoms