Masker

Masker...

Je komt aanrijden en kijkt me in de ogen...
Gefeliciteerd zeg je lief gelogen
Rood doorlopen en een traan op je wang
mijn hart slaat over... je maakt me bang

Ik mag je geen knuffel geven en er niet naar vragen
al durf je bij mij je masker niet meer te dragen
ik heb je verdriet gehoord en je angsten gezien
geen plannen meer voor de toekomst bovendien

Je ruimt je huis op en stopt met al wat leuk is
want het brengt toch niks in al die treurnis
kansen heb je afgeslagen en ging je uit de weg
want het enige wat je zag in het leven was je pech

niet je school, niet je baan, of de vrienden die ik deelde
ook het beeld in de spiegel blijft je vervelen
ik kan je niet helpen al wil ik zo graag
blijf je nog even is wat ik vraag...

Ik ga naar huis, zeg je zonder me aan te kijken
en ik zoek naar een manier om tot je hart te reiken
maar je laat me niet toe en zegt tot de volgende keer
en ik zie in je ogen een hart vol zeer..

In mijn buik voel ik mijn baby bewegen
een tweede kindje, een heel nieuw leven
hopelijk gaan zij elkaar nog ontmoeten
en kan ook dit kindje zijn/haar tante begroeten