DE VERLOREN MELODIE
DE VERLOREN MELODIE
Laatst speelde ik een melodie
Zo wonderlijk en schoon
De klanken kwamen als vanzelf
Ze klonken haast gewóón
Ze klonken zo natuurlijk
Net alsof 't niet anders kon
Het leek haast wel alsof niet ik
Maar een engel het verzon
De avond kwam, de donkere nacht
Dekte de bomen toe
Mijn ogen vielen langzaam dicht
Ik voelde me zo moe
De nacht verdween, de zon verscheen
Ontwakend en nog loom
Dacht ik weer aan de melodie
Het leek nu wel een droom
Ik speelde, speelde, telkens weer
Maar ach, tot mijn verdriet
Hoe ik ook zocht, mijn melodie
Helaas, ik vond haar niet
De toverklanken van die dag
Heb ik nooit teruggekregen
De wondermooie melodie
Was 't aardse rijk ontstegen
Ingezonden door
Geplaatst op
25-05-2019
Over dit gedicht
Over iemand die een melodie verzint en die weer kwijt raakt
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Droom Engel WonderlijkReacties op ‘DE VERLOREN MELODIE’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!