Aan alle pesters

Aan alle pesters

Jullie weten zelf wie dat zijn.
Kijk mij, jullie krijgen mij niet klein.

Ik wil jullie vertellen wat dit met mij heeft gedaan.
Ik wil bellen en zeggen dat ik nog steeds ben blijven staan.

Wie het laatst lacht, lacht het best
Geld nu niet voor de rest.

Jullie wensten mij de dood
Zitten zelf nu in de goot

Helaas blijft deze herinnering leven
Blijf ik dat soms opnieuw beleven.

Ik hoor het nog” jouw kist op het schoolplein en wij een feestje bouwen”
Dit was erg slecht voor mijn vertrouwen.

Dat we jong waren en niet beter wisten is geen excuus voor wat jullie hebben gedaan.

Veel zelfmoorden zijn hierdoor ontstaan.
Gelukkig is dat bij mij niet zover gekomen maar scheelde weinig hoor.
Ik koos er gelukkig niet voor

Het heeft mij gemaakt tot wie ik ben.
Niet goed, niet slecht alles wat ik ken.

Aan alle pesters, jullie weten zelf wie dat zijn
Jullie krijgen mij niet klein
Dit heeft veel pijn gedaan, nog steeds
Geen sorry en het harde gelach, dat nog het meest.

Iedereen weet dit is niet goed
Niemand weet hoe men dit aanpakken moet.
Ben mijn ouders en de meester dankbaar hoor,
Dat is het niet.

Het staat mij soms in de weg waardoor ik faal
Dat doet verdriet
Dat ik dan iets niet haal.

Een bevestiging voor jullie gelijk
Een bevestiging voor jullie eikels

Aan alle pesters, jullie weten zelf wie dat zijn
Jullie krijgen mij niet klein
Ik sta nog steeds
Dat is een zware strijd geweest.

Nu is het mijn kracht
Een teken dat ik niet opgeven mag.

Het is een pijnlijk verleden
Een confrontatie met het heden
Iets wat ik kan, komt er hierdoor nu niet uit.
Een ander die dat nu besluit.

Ik ben kapot gemaakt
Pijnlijk geraakt
Mezelf nu weer vinden
Met mijn eigen IK verbinden

Weten jullie waar Zij is?
Dat meisje wat ik mis.

Aan alle pesters, jullie weten zelf wie jullie zijn
Kijk mij, ik sta nog! Jullie kregen mij niet klein.
Jullie wenste mij de dood
Liggen nu zelf in de goot

Mijn enige vriend die ik toen had,
Zelfs hem hebben jullie gepakt.
Hij was niet meer in leven
Ik zie nog hoe jullie lachte op het schoolplein toen hij er niet meer was.
Even niet meer in mijn sas.

Af en toe beleef ik alles nog
Waarom deden jullie dit toch?
Wat deed ik fout, ik ben wie ik ben.
Net als jullie, jullie zijn.
We waren toen allemaal klein
Maar mag geen reden zijn dat ik mezelf niet ken.

Aan alle pesters, jullie hebben mij niet klein gekregen
Voor jullie een vloek, voor mij een zegen

Dit ligt in het verleden
De consequenties zijn er nu, hier in het heden.
Hoe kan ik jullie uitleggen wat dit met mij heeft gedaan!
En dan toch ben blijven staan.

Die put is dichtbij! Die put die roept mij
Ik wil daar niet heen! Dat gun ik jullie niet
Maar soms ben ik niet blij
Door jullie veel verdriet

We zijn nu allemaal volwassen maar dat is niet genoeg
Ik ben degene die hier niet om vroeg
Er nu de consequenties van draag
Tot op de dag van vandaag.

Aan alle pesters, jullie weten zelf wie jullie zijn.
Jullie krijgen mij niet klein
Ik wil jullie bellen, dan vertellen
Hoe het voor mij is geweest
Al sta ik nog steeds

Jullie dood wens is niet uitgekomen
Ik kon en kan gelukkig blijven dromen
Dat punt is er wel geweest
Het is soms zwaar, nog steeds

De vraag Waarom, een terug komend iets
Tot nu toe geen antwoord, helemaal niets.

Ik heb anorexia gehad, lag bijna in het ziekenhuis
Jullie vonden mij te dik daardoor was ik abuis
Ik moest beter zijn om gezien te worden,
Ik vermeed al het eten op borden
Dit werkte slechts voor even
Kostte mij bijna het leven

Wat bezielde jullie! Was ik zo raar.
Alleen omdat ik het goed had, echt waar.
Jaloezie was de reden wat ik als antwoordt kreeg te horen
Jammer voor jullie maar zo ben ik geboren

Jullie hebben dat stuk gemaakt
Mij en mijn ouders enorm verdrietig geraakt.
Met school was de schakel goed
Al wisten zij ook niet altijd hoe het moet

Nog steeds is pesten een probleem
Dit gaat nooit de wereld uit
Maar waar gaat het heen
Steeds meer zelfmoord is het besluit

Ik begrijp het wel maar dit kan niet de bedoeling zijn
De pesters horen niet te winnen, ze zijn zelf niet fijn

Aan alle pesters, ik wil jullie vertellen wat dit met mij heeft gedaan
Toch ben ik blijven staan
Jullie wenste mij dood
Velen liggen zelf nu in de goot

Nu ben ik degene die het laatste hoort te lachen
Maar dat kan ik niet, wie het laatst lacht, lacht het best maar ik ben niet zoals de rest.

Ik wil jullie vertellen hoeveel verdriet ik heb gehad
Hoeveel dit mij bezat
Het ligt in het verleden
De pijn en consequenties liggen hier, nu in het heden
Ik heb allemaal trauma”s die ik zonder jullie niet had gehad
Dan had ik nu geen last

Er zijn ook positieve kanten! Maar gun ik jullie dat?
Of verlaag ik mij tot jullie niveau, is dat wat?

Ik hoop het jullie ooit te kunnen vertellen
Dat ik durf te zeggen dat ik ondanks alles dankbaar ben
Dat ik jullie kan bellen
Zeggen dat ik mezelf weer ken

Aan alle pesters, jullie weten zelf wie jullie zijn
Jullie krijgen mij niet klein.

Liefs Sandra
.