vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Fikse vangst
De zee toont een parelmoeren glans
met de kleur en het aanzien van oud lood
golven wiegen er een schijnbaar onomkeerbare dans
aan de einder zakt de zon in zacht perzikgeel-oranjerood
op het kabbelende water horen we een hoop geschreeuw
die komt niet van de deftige zeekoeten
maar van een wipjes makende hongerlijdende zilvermeeuw
geen waterpolitieagent kan hem daarvoor beboeten
de meeuw wacht tot ze de afval gooien
van de binnenkomende volendammer bunschuit
hij zal zich werpen tussen de haringkoppen die ze strooien
dan is de maag weer bedaard tot de volgende vissersschuit.
Ingezonden door
Geplaatst op
25-06-2019
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
EinderReacties op ‘Fikse vangst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!