vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Geef nimmer op
Die vermaledijde sjanker
van een ijselijke kanker
kwam weer aan mijn levensanker
hij wilde het bestaan
waarop ik ben begaan
en wou me neerslaan
maar ik vecht
en bevecht
mijn levensrecht
ik wil overwinnen
en zet al mijn zinnen
om nog te minnen
al is het nog éénmaal
al ben ik nu kaal
schraal en zonder praal
laat me niel kwellen
of domweg vellen
luister niet naar schellen
ik houd stijf mijn poot
en stel me niet bloot
aan de roep van de dood.
Ingezonden door
Geplaatst op
05-07-2019
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
PraalReacties op ‘Geef nimmer op’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!