vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De pater
Hij zag haar aankomen schrijden
uit het zwartgroen gebladerte van het bos
in heur goudblonde harenbos zaten stukjes mos
ze had geslapen en had te tijd laten verglijden
ze was zo schoon en helder als koel water
een lieftallig gezichtje na haar ontwaken
hij besloot haar tot de zijne te maken
niet gemakkelijk want hij was ten slotte pater
maar de pater was een tikkeltje doortrapt
en hij bood de schroomvallige nimf zijn arm
en van zijn zondige gedachten kreeg hij het warm
hij dacht: naar de bliksem met de abdij en zijn abt.
Ingezonden door
Geplaatst op
15-07-2019
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
AbdijReacties op ‘De pater’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!