afscheid nemen

Als ik je zo moeizaam zie lopen
heel langzaam, voetje voor voetje,
jij die eens was mijn sterke man,
dan weet ik dit zijn onze laatste jaren.

We kunnen alleen nog maar
van de kleine dingen genieten.
Wat moeite kost dat lukt niet meer.
Maar gelukkig zijn we nog samen.

Over deze saamhorigheid
ligt wel een schaduw elke dag,
van het weten, dat een van ons als
eerste afscheid nemen mag.

Wat zou het moeilijkst wezen
alleen over te blijven, zonder je maatje?
Of de eerste te zijn, je afvragend
hoe zal het straks gaan, zo alleen
zonder mij.

Rita Arends