vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Woestijnkind
Hete tranen van het woestijnkind
vallen op adem van sneeuw
zeemeerminnen proeven dromen
in uit elkaar gevallen ravijnen
hier splijt de droom uiteen in liefde
komen de diepste tranen omhoog
wat liefde tot stand kan brengen
in een drang naar het onmogelijke
leven.
Reacties op ‘Woestijnkind’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!