de brug

In mijn boze bange kinderdromen
was daar steeds die nare brug.
Ik kon de brug niet overkomen
naar de overkant was geen terug.

Soms ontbraken daar halverwege
de planken en was het gat te groot.
Soms stond de brug gewoon open
voor een rare stil liggende boot.

De overkant kon ik niet bereiken,
terwijl ik wist hoe mooi het daar was.
Werd dan angstig wakker vol verlangen
naar de andere kant van de brug.

Wist dat ik daar ooit was geweest.
Daar waar vrede en liefde was
zoals ik nooit meer heb beleefd, om
daar te gaan ben ik niet bevreesd.

Rita Arends