vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Met lichte ogen
zij donkerde
in het woud
sprak takken toe
met lichte ogen
stond lang
gebogen bij het
kleurenonderscheid
in paddenstoelentijd
haar handen vol
met draadjes wol uit
gebruikte nesten
voor hun nieuwe rol
zij kende stroom
en tegenstand in
de balans van het
natuurlijk gebeuren
schaafde bij
als er iets haperde
aan levensbelang ook
achter gesloten deuren
gebruikte magie
uit lang vergeten
boeken om de ziel van
het leven weer te zoeken
wil melker
03/10/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Met lichte ogen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!