Nog één keer dan....

Weke zonnestralen verdoft
door nevelige flarden avondnevel
drongen door tot in de flatachtige loft
en beefden zacht op de taupekleurige gevel

het oudere paar wist niet meer welk uur de klok sloeg
ze peurden niemendal meer uit hun lamlendig leven
behalve kommer en kwel en zo luttel nog voor de boeg
ze wikten en ze wogen en bezagen voor heel even

hun grandioze pillenvoorraad
die zou hun te pas kunnen komen
wellicht netjes opgeruimd kwamen ze dit keer te baat
ineens een megadosis, niemand kon nog iets voorkomen

ze namen hun plannen in ernstige ogenschouw
morgen kwam de kleindochter met haar zoon
ze staarden blind naar hun kitscherige namaakschouw
heel de tijd weer spelen op die verdomde iPhone

ze blikten naar buiten naar waar het tin-kleurige kanaal
nijdige witte kopjes vormde door een stormachtige wind
ze stelden het maar even uit anders gaf het zo'n kabaal
ze kregen nóg wel een kans en ze waren eensgezind.