vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het keerpunt voorbij
de menigte schreeuwde
zijn onzichtbare pijn
balden de vuisten
sloegen met knuisten
vol irrationeel venijn
zij trotseerde
met opgeheven armen
en brandende blik
de opgekropte ego’s
van heethoofdige iks
zacht klonk
het eerste geklap
als applaus voor de
breekbare stilte met
een ontspannen lach
in het aanzwellend
geluid luchtten velen
hun hart tevreden blij
met het wijken van agressie
het keerpunt voorbij
wil melker
30/10/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Het keerpunt voorbij’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!