De zestiger jaren voorbij

Uit 'Het geriatrische testament'

Ooit toen wij in de volle glazen tijden liepen
van troost naar troost de eenzaamheid deelden
riep de toekomst uit de verre nacht ons nog toe
elkaar naar beste kunnen op de weg te houden.

Nu jaren later stroomt de rivier nog het water
als het verschraalde bier dat ons deed vergeten
verder te kijken dan de dagen die aaneen regen
terwijl we amper het rechte spoor volgen konden.

Komt dat wij, de een na de ander, het huis verlaten
alsof we ongemerkt al uit de lijsten zijn geschrapt
eer de gelatenheid het grote vergeten postuleert
en ik bemerk dat ik slechts een weg ben afgelopen.

Guido van Geel