vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De fietser
neemt zijn eenzame tijd onder
de verre witte bergwolken
geen schilder maakt ze zo
hij begroet de trage koeien
tijdloos herkauwend in ’t groen
in de schaduw van de meidoorn
in de verte de kalme stroom
de ijssel met daarover het pontje
naar de mooiste overkant
hij begroet de einderzoekers
en voorzichtig brengt hij hen
waar ze vandaan kwamen
de fietser een gelukkige zwerver
steeds weer terugkerend naar dat veer
rustig en gevangen tussen twee einders
Reacties op ‘De fietser’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!