vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Al dat gezeur
Soms word ik zo moe van al dat gezeur
wil helemaal niemand meer aan de deur
die me allerlei dingen aan wil praten.
Zouden ze dat niet kunnen laten?
Zelf zeur ik ook beslist wel eens graag
en merk dat men dan aan elke vraag
of verzoek om oprecht mee te denken
totaal geen aandacht gaat schenken.
Hoe los ik dit op, op een nette manier?
Of richt ik een nieuwe zeur partij op
voor samen uitgebreid zeur vertier?
ik zie 't al voor me, dat wordt geen plezier.
© Rita Arends
Ingezonden door
Geplaatst op
12-02-2020
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Ontevredenheid ZeurenReacties op ‘Al dat gezeur’
-
'Ik heb niks te klagen', zei mijn collega ooit en ik kon hem niet helpen want ik had ook niks.
guido - 13-02-2020 om 07:52