Hertenverdriet

Hertenverdriet

Stil jaagt het verdriet
Waar wind het zand stuiven liet
Eindig reikt de verte
Midden tussen een roedel herten

Gedachten vragen rust
Het verlangen dat niemand je ziet
Teruggetrokken naar een veilige kust
De bosrand die meer dekking biedt

Je bent alert
Een gewond hert
Het roedel laat hem gaan
D’r is hem iets aangedaan

Waar zij niet meer wachten konden
Hij bezweek aan zijn wonden
Het leven niet meer voorziet
Verderop heerst hertenverdriet

Stilliggend, verlost van pijnen
Aan de bosrand loeren al zwijnen
De natuur liet hem over aan z’n lot
Een auto zat in het complot
Stervensangst verdwenen
Ook de zeearend is al verschenen

Roel van Ekeris©