Verlaat de velden van verdriet
Verlaat de velden van verdriet
Kijk niet meer op tegen bergen
De vlakte die jij verliet
Op de top zie jij louter dwergen
Verlaat de gedachten van het verleden
Waar je nu ijzer gaat smeden
Je ziet de bergen en laat je gaan
Iedere bergwand die kun je aan
Jij voelt je fris en jong
De hoogste bergen die jij bedwong
De poorten van de hel heb jij doorstaan
Laat ze maar lachen
Jij kunt er best wel tegen aan
Beneden zie je de rivieren stromen
Jij die al weet waar ze samen komen
De wilskracht is weer volmaakt
Je hebt het verleden gekraakt
Je voelt je parmantig
Gevoel van twintig
Het kan je allemaal niet zoveel schelen
Je kunt het allemaal weer velen
Roel van Ekeris©
Reacties op ‘Verlaat de velden van verdriet’
-
Wat een enig gedicht, Roel! Ik zie mij hier zelf echt in terug!
DeHater1001 - 10-03-2020 om 09:20
-
Dat vind ik fijn, vruchten blijven plukken hoor !
Verwijderde gebruiker - 10-03-2020 om 14:23