Had hij eindelijk rust?

Tegenvoets
heel zijn leven
tegendraads
heel zijn bestaan
en nu barrevoets
in de lijkkoets
had hij rust
had hij berust
niet meer belust
op aardse zaken
of aardse smaken

in het paradijs
maakten ze hem wijs
stond iedereen
op het verkeerde been
slechts één treurende
volgde de zwarte katafalk
liet een hartverscheurende
kreet bij haar gezwalk
zijn bedroefde vrouw
bleef hem eeuwig trouw

en de Friese paarden
sloften klikklakkend
over kinderkopjes
belegd met een
donkergoud bladerentapijt
zich onbewust van de
kleine tragedie die zich
achter hen afspeelde.