vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een kathedraal aan tranen
Een kathedraal aan tranen
De wanen na de dag
Ze wandelde door lanen
Van robuuste bomen maakte ze gewag
Het schijnlicht van de sterren
Het verdriet dat komt van verre
Ze lacht er naar de maan
Daar kwam zij vandaan
De hemel en haar helden
De oorlog kent zijn slagvelden
De tranen door muziek
Haar wenk oogt zo ludiek
De gevoelens mogen huilen
De nacht laat haar schuilen
Het leven ploegde voort
Ze dicht er onverstoord
Roel van Ekeris©
Reacties op ‘Een kathedraal aan tranen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!