Een vriendin

Het licht in de verte draagt het einde
naar waar de zon zijn reis ooit om begon
en nog loop ik te vinden verder
nog verder te gaan te vinden
waar jij eens ging
in het jonge begin
jij liep
ik jou zag
jij keek die eindeloze dag.

Ooit de dagen dat de avonden de stad behield
in de warmte van de zomerse rust
er af en toe een auto klonk
ik jou de witte wijn inschonk
als het eerst begin
jij dronk
ik jou zag.
Jij, voor altijd nog, toen lachte.

De dagen nu rijgen dreigen zich te breken
in de val die al tijden te wachten ligt
en nog vlucht ik verder
nog verder het licht
volg ik jou te zien
als in het begin
voor jij voor altijd sliep
jij in de verte lag
tot in onze altijddurende nacht.

Guido van Geel