Op de goede afloop
Ik struikel over mijn beide benen tegelijk
om houvast te zoeken in de hoogtevrees
die alom voor het grijpen ligt tussen het gaan
en het komen van de ingezette val.
Onderweg beid ik de tijd zoals betaamd
met een wezensvreemde therapie
van een losgeslagen geestenverdrijver
met fiscaal onbelaste aftrekposten.
Als ik dan weer op mijn beide benen sta
kijk ik of ik wat in mijn handen houd
iets wat ik in mijn vlucht gegrepen heb
om het onbeschadigd terug te zetten.
Gaandeweg slijt ik mijn dagen toch wel
met de geesten die gelijk gestemd zijn
op de aangeslagen akkoorden
van mijn overbelaste vermoeden.
Zo strompel ik door de porseleinkast
in de overtuiging niets te breken
zonder acht te slaan op het kristal
dat voor mij zwalken wijken moet.
Dat neemt niet weg dat niets
zijn heengaan lang ontlopen kan
of het van grote hoogte komt vallen
of slechts even gewankeld heeft.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
30-03-2020
Over dit gedicht
'Op de goede afloop', zei de alpinist en zag er als een berg tegenop.
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
GuidovangeelReacties op ‘Op de goede afloop’
-
Wat zitten we de laatste tijd toch te somberen. Ik denk dat ik vandaag maar een zonnig gezicht opzet. Daar wordt het niet mooier van maar wel vrolijker.
rita arends - 30-03-2020 om 08:00