In coronatijd
Daar zit zij dan op haar kamer,
en ze kijkt om zich heen,
bezoek mag er nu niet komen,
wat voelt zij zich alleen.
Boodschappen voor je moeder halen,
dit moet voor haar worden gedaan,
wat kan je dan er naar uitkijken,
als je zo even bij elkaar kan staan.
De boodschappen op de rollator,
en heel even kort met elkaar praten,
je ziet de tranen in haar ogen,
ze voelt zich zo eenzaam en verlaten.
De afstand die we dan moeten houden,
dit is als moeder en kind niet fijn,
maar we moeten door deze crisis,
en dat gaat met verdriet en pijn.
Maar we mogen dan ook weten,
Jezus zal in alles met ons meegaan,
omdat Hij voor ons zal zorgen,
en zo kunnen we deze periode aan.
Ingezonden door
Geplaatst op
04-04-2020
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Corona Eenzaam Geenbezoek VerdrietReacties op ‘In coronatijd’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!