Leven of dood

Ik zit vol met gedachten,
vol met gevoel en vooral vol met pijn.
Op zo'n moment als deze,
wil ik er niet meer zijn. Ik wil niet dood maar ik kan ook niet meer leven. Hoeveel pijn gaat het leven miij nog geven? Alles gaat mis en mijn hoofd is een chaos. Ik kan niet meer helder denken en een oplossing zie ik niet.
Waar kan ik heen met al mijn verdriet?
Tranen vallen op de grond. Met mijn hoofd duw ik tegen de muur, ik wil niet meer leven, ik kan niet meer ik word gek van mezelf, ik wil gewoon heel even,
Heel even rust al is het maar 2 minuten. Even weg van de pijn even voelen dat ik er mag zijn.
Maar hoe doe ik dat? Zal ik al die pillen nemen?
Nee!
Want ik wil niet dood.
Maar ik weet niet meer wat ik anders moet elke keer als ik tegen mijn gevoel aan stoot.
Dan is er maar 1 oplossing. Een oplossing tegen die enge gedachten. En het mooiste is dat niemand dit van mij zal verwachten.
Ik pak een scheermes en begin te snijden. Alle gedachten beginnen langzaam te verdwijnen. Ik voel de pijn mijn arm word rood. En heel eventjes voel ik mij niet meer dood. Ik word rustig de endorfine kickt in.
Ik begin te trillen. Dat heb ik altijd aan het begin. Ik verzorg mijn wonden en kijk naar mijn arm. Ik schaam me ik voel me gelijk weer slecht. Maar voor die 2 seconde rust deed ik het toch echt. Met gemixte gevoelens ga ik naar bed en val ik in slaap. Stiekem hopend dat ik nooit meer ontwaak.