afscheid van een clown

Afscheid van een clown

Een traan spiegelde zich
als diamanten verdriet
Een weemoedige glimlach
Plooide met de plooien mee
Op zijn verweerde gezicht
Met vaseline crème gevod
Nam hij treurig afscheid
van zijn kleurig gezicht
Trok nog even met draaiogen
een gekke clownenbek
En keek toen verbaasd
naar zijn echte gelaat
dat hij niet meer kende
Hij stond wat beverig recht
en liet het prachtige boeket rozen
verloren liggen op een shimktafel
Opende de achterdeur
en ging de nacht in
Een laatste maal op wandel
Met zijn houten stok
nu naar zijn echte huis
Opende moeizaam de deur
twas lang geleden
het voelde stokoud aan
Zijn veel te wijde pak
gevuld met zotte attributen
ging hij in de kast
deed zijn gestreepte
gevangenis pyjama aan
en zette zich in de relaxzetel
Keek nog even rond
naar foto’s en affiches
en sloot toen zijn moede ogen
met diamanten traan erin
Op zijn smalle mond
stond een zonnige glimlach
alsof een laatste grapje
hem dat gebood
Ging hij te ruste
en gelukkig dood


Clôôde 2013