1001 Gedichten

Zij loopt op hoge hakken over het deel
Warme adem van geketende koeien

Ze staan bemodderd in de gang,
mijn gebarsten oude schoenen

Liefde is elkaar vertrouwen,
samen een gelukkig leven op bouwen

O, gij gelovigen, het vasten is u voorgeschreven,
zoals het degenen die vóór u waren was

voor jou pluk ik wat sterren van de hemel
om je bij te lichten als het donker is

waarom rennen, draven, sloven
als je kunt rusten bij het water

Met tuinlaarzen aan struikelde hij over een opstaande straatsteen
Hij tuimelde op zijn schouder in de gelige graskant en raakte in zwijm

Zij die beter weten weten het wel beter
het is die alwetende beterweter

Haar troon heeft vier vertrouwde voeten
Elke voet staat voor een windrichting

Ik heb de blaadjes van
de gele paardenbloem geteld