Achter de schermen

Doomde ik dat ik een wijs man was geworden
eenzaam op het platteland, onzichtbaar voor de media

het was slechts een droom, ik leefde in de stad
met de herinneringen aan journalisten

die op een dag mijn hart meenamen
het waren geen toevalligheden:

neerslag van regen
intensiviteit van onze liefde

zoals het moest die mooie zomerdag
samen in de groene schaduwzijde

mijn hoop terug naar het pelgrimsoord
het ging als in een film, jij een actrice

we liepen samen door het onweer
naar de kade, naar het beladen schip

om ons thuisland nooit meer terug te zien
achter de schermen van ons droevig toneelstuk.

© mobar.